Thuis

Als het even kan ben ik een luie vogelaar, zo ook vandaag.

Op deze schitterende grappen dag zat ik achter het bureau huiswerk te maken, niet veel bijzonders zul je zeggen maar een Sperwer ravottend met Havik hield mij even van mijn werk, maar daar schrijf ik dit niet voor.

Rond een uur of half 3 werd ik het zat, ik had frisse lucht nodig, dakraam open gegooid en heerlijk naar buiten gehangen.
Een kwartier lang luisterde ik hier naar een vogel waarvan ik niet eens moeite deed de naam te achterhalen, na dit kwartier ontwaakte ik uit m'n roes en dacht bij mezelf: Was dat nou een Europese kanarie?
De zang hield aan maar was constant onvolledig, waardoor ik ging twijfelen of het geen hyperactieve Heggenmus was.
Een snelle spurt over het internet op zoek naar een geluidsfragment leverde midden in dat fragment hetzelfde korte riedeltje dat ik al had gehoord op!
Snel de camera en verrekijker gepakt en naar buiten gerend, nog geen 30 meter voor m'n huis moest ik hald houden, was dit de boom van waaruit hij zong?
Rustig de boom afgekeken en daar zat hij, parmantig om zich heen te kijken als een kleine koning, langzaam tilde ik m'n camera op en.... klik-klik-klik-klik-klik-klik, het beest was vereeuwigt.


^1e foto van het beestje

Hectiek maakte zich van mij meester, ik moest hem doorbellen, dit was een unieke kans voor Gooise vogelaars het beest te zien te krijgen.
Hans nam niet op, evenals Jan, Harry en Luc. Daan nam gelukkig wel op en was zeer verrukt, hij zou hem doorbellen, dit moest wel de snelste telefoon ronde allertijde geweest zijn want ik had de telefoon nog niet neergelegd of Bert belde mij om te vertellen dat de cirkel rond was.
Hij zou eraan komen samen met z'n broer.
Het beestje was ondertussen een binnentuin ingevlogen van de aangrenzende school, dit bood mij de kans binnen m'n scope te gaan halen.


Na 5 minuten kwam ik weer terug op de plek maar geen zang meer te horen.
In de schaduw van de school besloot ik te wachten, ondertussen hadden zich al een aantal kinderen zich om mij heen verzameld want wat stond die jongen daar toch te doen met zo'n toeter van een telescope en een camera in z'n hand, dat was wel even heel spannend.
2 minuten voor Bert en Peter arriveerde vloog het beest terug naar z'n zangpost en ging lekker zitten zingen, een inkoppertje dus!
Voor Bert was het een nieuwe Gooisoort en hij wilde hem ook graag zien, dit vond de Kanarie geen goed plan en was vastbesloten de hele verdere dag in het hart van de boom te blijven zitten.
Maarr, de aanhouder wint, na een tijd wachten vloog het beest naar een andere boom en was in alle glorie te zien, Bert was tevreden.


Ik besloot weer naar binnen te gaan en de foto's te checken.
Nu belde Jeroen mij met de mededeling: Ben er over 10 minuten, zit die er nog?
Vanuit m'n slaapkamerraam constant geluisterd of het beest er nog zat en net toen Jeroen eraan kwam begon hij weer te zingen.
Een tijd staan genieten samen met Jeroen van de zang, aangezien we hem wel weer wilden zien een paar keer om de boom heen gelopen totdat Jeroen zij: Ik zie hem!
Door de telescoop was het beestje weer prima te zien, maar wat gebeurde er nu? Hij vloog op en vloog weg richting Noord na een halve minuut kwam hij roepend weer terug en verdween weer in z'n oude vertrouwde boom.
Voor Pim zou dit een nieuwe soort zijn en via MSN vertelde ik hem dat het beest er nog zat, een half uur later liep ik met Pim naar de desbetreffende boom, maarr... stilte.... doodse stilte.
Na 20 angsvallig stille minuten roept Pim, is dat hem? Met die gevorkte staart?
De mazzelaar had hem nog zelf teruggevonden ook!
Ik spoorde hem ertoe aan dat hij hem moest digiscopen en hij ging z'n spullen halen, tussen de takken was het nog knap last het beest te vinden maar het aanzicht van het beest door zo'n schitterende Swarovski was al meer dan genoeg beloning!


Rond 18:30 vertrokken we beiden, het beestje zat toen nog steeds in dezelfde boom.